- Oo, yoʻq... Mumkin emas. - u rat etuvchi, tabassum bilan. - Men hozir tayyor emasman, -dedi.
- Qachon tayyor boʻlasan?

U soatga qarab, keyin davom etadi:

- Oʻzim xohlagan vaqtda... - nozlanib, kulib qoʻydi. - Sizdan bir iltimosim bor.
- Aytaver...
- Meni bolalarni yomon koʻradi deb oʻylamang... Biroq, Zeboni bolasi injiq boʻlib qoldi, tiniqib dam ololmayabmiz. Agar ruxsat bersez, bir necha kun siznikida qolsam...
- Albatta, jonim istalgancha qolishing mumkin.

Bu iltimosidan, juda quvonib ketdim. U esa biroz qatʼiyatli nigohda qaradi, soʻzladi.

- Rahmat... Ammo bu mendan istagancha foydalansan degani emas, men shunchaki mehmon boʻlmoqchiman. Niyatiz, ishrat boʻlsa, rat etganiz yaxshi...

Ooo, qolgani yaxshi, talablari esa oʻylarimga zid boʻldi. Shuni uchun talablarda menam qattiq qoʻllikni, maʼqul koʻrdim. Zotan chiroyli bilan, qul qilib olaman degan fikrga borib qolmay, haddini bilsin.

- Qolishing mumkin, oʻzin iltifot qilmagunincha, teginmayman. Lekin senam soʻz ber, qoʻshnilar seni bu yerdaligingni bilishmasin... Buni uchun basi noqulayliklar boʻladi, mahallaga kirib, chiqishda mashina oʻrindigʻiga yotib olasan, iloji boʻlsa xonadan chiqmaysan. Yana bir shart, bilasan ishxonada ham tartibni, ozodalikni talab qilganimdek, uydaham shunday boʻlishini istayman...
- Oʻooo, akajon meni choʻri deb oʻylamang. - norozilandi.
- Aslo, bunday xayolga bormadim. Shunchaki, uyni vaqtincha bekasi boʻlasan. Aaa, uy begining saxovatini keyin koʻrasan. Yaxshi mehnatga luks, xizmat...
- Mayli, roziman... - kulib, qoʻlini choʻzdi.
- Unda, men ishga borib tushdan keyin qaytaman. A, sen dam ol, nonushta qil, holaganingcha koʻnglingni xushla, ammo qaytganimda, ziyofat qoldiqlaridan asar qolmasin, hoʻp?
- Ha, mayli, - hursinib jilmaydi,- Baribir buyruq berishga odatlanib qolgansiz aa? Kenayim sizga qanday chidagan?
- Ey qizaloq, hali mehrimni koʻrmay xulosa qilma. Bir umrga xonadonim bekasi boʻlib qolib ketmagin...
- Avval, oʻsha mehrizni koʻraylik...
- Hozirmi?

Biz bir-birmiz jilmayib qarab qoldik. Oramizda, shunday ajoyib samimiyat paydo boʻlgandi. Nihoyat, uning koʻzlari, shahvoniy suzilib shivirladi:

- Birga dush qabul qilishimiz mumkin...



(Qolgani boshqa voqeada...)


Tamom.